her sevdada biraz daha sönmüşüm
sırılsıklam gözlerimle
her sonda bir mavzer patlamış yüreğimde
yüreğim param parça içimde
vazgeçmişken çıkmışsın karşıma
son nefeslerimde bahsetmişsin bana aşktan
son nefeste düşmüş gözlerin yüreğime
son nefeste yıldız olmuşsun gecelere
son şans diye fısıldamış dudaklarım
ve bitmişim işte öyle
işte öyle kesilmiş biletim
sadece gidişlik
yine son şans demişim sen duymamışsın
sadece ağlamışsın
bense anlamışım






Onunkisi
Çatı katı aşkı
Alttakilerin göremediği yerlerden yaşar aşkını
Bir baktımı görür kuşların yuvasını direklerin tepesinde
Serilmesede ayaklarına taş binaların ardından sızan deniz
Güneşle haber gönderir maviş maviş
Baktımı sokağa oyuncak kalır ağaçlar arabalar insanlar Hayat
Güneş onun balkonunda doğar her sabah ilk
En son onun perdelerinde kırmızıya boyanır gün
Ve gece en sıkı fıkı orada yaşanır kuzguni
Yıldızlara mesafesiz ayla sırdaş
Ve yağmurlar
Ve yağmurlar ilk onun çatısından sızar sinsice duvarlarına
İlk onun penceresine çakar şimşekler telli parlak
Işıklar söner yalnızlık ıslak resmini çizer rutubet kokan kollarına...





NEREDEN GELDİN AKLIMA!!!
Nereden geldin aklıma?
Nereden bu saatte?
Ben herşeyi unutmuştum, herşeyden kurtulmuştum,
Her bir şey tek tek silinmişti zihnimden,
Sessizce kaybolmuştum.

Beni ben bile bulamazken,
Söyle sen nereden buldun?
Kim söyledi bu saklandığım yeri,
Kendimden bile kaçtığımı sana kim söyledi?

Susuyordum,
Hiç konuşmuyordum sen duyma ve bulma diye,
Ağlıyordum,
Yosun tutan taraflarında kayaların,
Sen görüp üzülme diye,
Neden kaybolduğumu anlayamamıştın belki daha,
Bilmiyordun...

Benim gidiş nedenim çok farklıydı oysa,
Kendi eksiklerimi sayende gördüm,
Sayende görüp geri sana küstüm,
Saçma değil mi?
Biliyorum hem de çok saçma.
Yine de sen bana bakma...

Nereden geldin bu saatte aklıma?
Ben daha seni düşünecektim...



HALA UNUTMADIM!!!
Her şey dün gibi aklımda hâlâ,
Hiç bir şeyi unutmadım ben.
Soğuk gecelere yaslanırken,
Sessizliği bozup korkudan gülen çocuk gibi,
Kendi kendime "güçlüyüm" dediğim günleri,
Bir de yanaklarımın ıslanışını bunu söylerken,
Unutmadım hâlâ...

Gözlerim telefonda,
Beklerken arayacak diye Derya,
Unutmadım daha gecenin ayazıyla çarpıştığımı...
Üşümenin insana verdiği,
Ve başka hiçbir şeyde olmayan o tuhaf hazzı,
Unutmadım ben daha,
Unutmayacağım da bundan sonra!

Gece yatmaları unutmadım bir de,
Uykusuzluğun ne demek olduğunu yine hatırlıyorum.
İşte ben o günlerin yadigârı olarak,
Hâlâ geceleri uyumuyorum...



BEKLEYİNCE GELECEK Mİ!!!
Bekle diyorsun bana,
Beklememi istiyorsun durmadan,
Bir şeyler vaad ediyorsun,
Bunları alacağımı söylüyorsun beklemem karşılığında.

Sadece beklememi istiyorsun ama,
Ne durumda olduğumu,
Nasıl beklediğimi bilmiyorsun.

Burada çoktandır bir umut yok,
Bir ışık yok beni çağıran,
Bir çift göz yok bana gülümseyen,
Bir dudak yok tebessüm eden...

Her şey sanki bana karşı,
Herkes bana düşman.
Senden başka "bekle" diyen de yok.
Umut veren de!
Peki söylesene,
Ben nasıl ve neyi bekleyeceğim?
Neye, nasıl umut bağlayabileceğim?

Beklemek acıdır, belki bilmezsin,
Çünkü beklediğin zaman kendini şartlandırırsın,
İyi birşeylerin olacağına.
Oysa insan hayatında hiç iyi bir şeyle karşılaşmaz,
Sadece yaşadıklarından iyi bir şeyler çıkarır,
Mutluluğun sırrı da işte burada saklanmaktadır.

Bekle diyorsun sen şimdi bana,
Peki biliyor musun ne acıdır bağlanmak,
Gerçekleşmeyecek bir umuda...





İSTEDİĞİN OLDU İŞTE!!!
İstediğin oldu işte,
Gittin sonunda...

Çok istiyordun ya gitmeyi,
Hani konuşmuyordun,
Anlatmıyordun,
Sadece susuyordun,
Aklınca susarak beni sevmediğini gösteriyordun...

Konuşmaz olmuştun son zamanlarda,
Tanıyamıyordum seni,
Neye soracağımı bilemiyordum bu hâli,
Sadece susarak takip ediyordum seni.

Sonunda saklayamadın daha fazla,
Döktün içindekileri ortaya,
"Seni sevmiyorum" dedin bana,
Neler söz verip, ne yeminler etmiştin oysa...

Nereye gitti söylesene şimdi o ettiğin yeminler,
Nereye kayboldu böyle birden?
Neler söylemiştin neler bana?
Evlenecektik daha,
İki çocuğumuz olacaktı,
Kızın adı Aybike,
Oğlanınki Kutalmış olacaktı...

Bende yaşıyor o hayaller sen bilmesen de,
Peki ya sen de?
Sende de yaşıyor mu kurduğumuz o hayaller?
O mavi duvarlı ev,
O bir geceyarısı kaçamağı,
O bir şehirlerarası yolculuğu
Ve bu yolculuğun sonundaki vuslat yaşıyor mu hâlâ?
Söylesene...

Neredesin şimdi, ne yapıyorsun,
Belki de bir başkasını seviyorsun,
Bir başkası için yanıp kavruluyorsun,
Kendini heder ediyorsun...

Öyleyse hiç üzülmem biliyor musun?
En büyük kötülüklerle karşılaşsan da,
Bir böcek kanadı kadar acımam sana,
Çünkü sen hayatın en korkunç kötülüklerini hak ediyorsun inan bana...

Ben o çekip gittiğin geceden beri seni düşünüyorum,
Ve ölümün bir sokak köpeğininki gibi olsun diye Tanrı`ya yakarıyorum...





DOĞUM GÜNÜN GELİYOR!!!
Vefasızıma...

Bak doğum günün geliyor,
Birkaç gün sonra yeniden doğacaksın,
Eskiden olsa şimdi sana hediye alır,
Bir de sürpriz yapardım.
Oysa şimdi olmaz!
Çünkü çok uzaktasın
Kalbimden...

Doğum günün gelince biliyorum hediyeler alacaklar,
Sevdiklerin, sevenlerin ve ailen,
Yalnız bırakmayacaklar seni,
O yüzden gözüm arkada değil,
Uğrunda benden bile vazgeçtiğin sevdiklerin var,
Üzülmüyorum tek başına geçecek diye doğum günün...

Ama en çok şu sevdiğini merak ediyorum,
Sen saklasan da öğrendim ben,
Benden gittikten sonra bir çocuğu sevmişsin,
Hayırsız çıkmış,
Seni çok ağlatmış!
O ne hediye alacak sana acaba?
Sen tahmin edebiliyorsundur,
Bir yol bana da söylesen de,
Ben de senin bir nebze mutlu oluşunla teselli bulsam.

Şimdi doğum günün gelecek,
Sevenlerin sana hediyeler verecek,
Belki biraz da yağmur yağacak,
Malûm; senin doğum günün nedense hep kışın ilk günlerine rastlıyor,
Hava soğuk oluyor...

Bir yıl önceyi hatırlıyor musun?
Doğum günün ertesinde birlikte idik seninle,
Biraz mahzunduk,
Biraz çocuksu,
Ee biraz da utangaç!
Bir sabah ayazında,
Soğuk bir otogardan almıştım seni!
Hatırlıyor musun o sabah bir de çikolata almıştım sana,
Kabı kırmızıydı...

Burada yaşadım seninle bir geçmişi,
Çok şey getirmiştin aslında yüreğime,
Bir şeyleri yine umut etmeye başlamıştım!
Savaştan çıkan askerin bulduğu kullanılmamış bir ülkeydin benim için,
Ama olmadı,
Gittin!

Biliyorum; şimdi bana için için kızıyorsun!
Belki de intikam planları kuruyorsun!
Olsun;
Hatırlıyor musun sana en başta iki mısra göndermiştim;

"Kemençen, bağlamam, ve... Gönüllerimiz kırıktır!
Her tatlı şevişmenin sonu acı bir ayrılıktır..."





KIYMETİN BİLİNMİYOR!!!
Ne oldu da böyle oldu?
Halbuki ben seviyordum onu,
Hatta o kadar seviyordum ki,
Saçlarından sırma teli,
Gözlerinden ufuk çizgisi,
Teninden de peri güzdesi yapmıştım.
Peki o neden gitti?
Neden yok şimdi?

Hata yaptım mı ben?
Yaptıysam nerede yaptım?
Görünürde hiçbir hata yok oysa,
Hiçbir şey yok ortada,
O hâlde neden yok yanımda?
Neden gitti bırakıp beni karanlıklara?

Acaba başka birisinin yanına mı gitti?
Ama bir başkası onu benim kadar sevemez ki.
Sahi beni bırakıp gittiği kişi,
Onu benden çok sevmeli mi ki?
Hayır! Elbette hayır!
Çünkü benim kadar sevmeyenlerin hakkı hep mutlu olmak,
Benim ise hakkım mutsuzluklar içinde,
Uykusuz gecelere hapsolup,
Şiir yazmak...





GEÇMİŞE BİR BAKIŞ!!!
Sessizlik insanı yiyip bitiriyor,
Üzerine bir de pişmanlık eklendi mi,
Kişi kendinden geçiyor...

İşte ben de öyle suskunum şimdi,
Öyle sessiz ve önce derinden,
Düşünüyorum olan işleri inceden,
Haklı mıyım haksız mı, bilemiyorum,
Bilmek de zaten istemiyorum.
Evet, belki kendimle yüzleşmekten korkuyorum,
Evet, kendi başıma kalmak istiyorum,
Evet, hayattan mutluluk beklemiyorum,
Evet, kendimi boş umutlara kaptırmıyorum.

Geçmişte olanlar beni sarsıyor,
Hatırladıkça yüreğim kabarıyor,
O dalga sesleri, o sahil, o gülüş,
O gece aklımı başımdan alıyor.

Ve bir ses geliyor hayallerimin derinlerinden,
Haykırıyor bana, zamansız ve aniden,
Soğuk bir otogardan geliyor bu ses,
Hem de sabahın daha beşinden.

Dönüp bakıyorum sesin geldiği yere,
Bir kız görüyorum, bir sevda gözlerinde,
Bir de benim aşkımı taşıyor yüreğinde,
Derman oluyor gelişi bütün dertlerime,

Onu beklediğimi anlıyorum uzun zamandır,
Onu özlediğimi sonra,
Onun için sevda çektiğimi, onu istediğimi,
Onunla birlikte yaşamak istediğimi anlıyorum,
Bunları aslında zaten biliyordum,
Olsun! Bir defa da hayallerimde yaşıyorum...

Sonra deniz dalgalarıyla bir aşk geliyor yanıbaşıma,
Gülümseyerek diyor ki; "gözyaşlarını saklama"
Saklayamıyorum zaten, uluorta salıyorum,
Geçmişimde olanlardan artık hiç korkmuyorum.

Ama bunların hiçbiri bugün yok,
Hepsi bir bir kaybolup gitti,
Benim de yüreğimdeki o sevdalar,
Teker teker yıkılıp bitti.

Şimdi tek bir şey var yüreğimde,
Bunun için söz geçirmeye çalışıyorum kendime,
Bir daha aşık olmamam gerek, bir daha sevmemeliyim,
O acıları bir daha, öyle büyük çekmemeliyim.




HANGİNİZ YANIMDASINIZ ŞİMDİ!!!
Bugün kötüyüm,
Kendimde değilim, yorgunum,
Biraz da üşütmüşüm...

Sevmiyorum bugün dünyayı,
Çiçekleri böcekleri ve insanları,
Hiçbir şeyle mutlu olamıyorum bugün,
Bugün yanımda olup bana destek olduğunu,
Hep de olacağını hissetmek istediğim kimseler var!
Peki neredeler şimdi?
Neden gelmiyorlar?

Hatırlıyorum işte daha dün gibiydi,
Biri bir yanımda, diğerinin eli elimdeydi,
Hep yanımda olduklarını söylüyorlardı,
Hem de hiç gitmeyeceklerine söz veriyorlardı.

Oysa şimdi hiç biri kalmadı,
Kim varsa ömrümde bir bir kaçtı,
Beni sevdiğini söyleyen herkes yol aldı...

Bugün kimse yok yanımda biliyorum,
Fakat bunu asla kendime dert etmiyorum,
Nasıl olsa artık bütün insanları tanıyorum,
Kimseden "ebedi sadakat" beklemiyorum.

Benden sana bu vesileyle bir tavsiye;
Ömrün boyunca hiç kimseye sakın güvenme,
Söylenen güzel şeylerin doğru olduğunu düşünme,
Alttaki gerçek yüz dururken sen maskeyi görme.

Sonra insan yanıp kahroluyor,
İçi buhranla, hüzünle doluyor,
Çünkü insan denen şu varlıkların hiç biri;
Nankörlük etmeden asla yapamıyor...




İKİ KİŞİLİK AYRILIK!!!
Soğuktu,
Hava yağmurluydu,
İkisi de suskundu...

Göz uçlarıyla kıza baktı erkek,
Kız biraz durgundu,
Gözleri ise pusluydu.

Erkek duraksadı bir an,
Olan işlere inanası gelmiyordu,
Yani şimdi gidecek miydi sahiden?
Bunu aklı almıyordu.

Oysa neler yaşamıştı şimdi karşısında duran şu kızla,
İlk gülüşünü, öpüşünü, sevişini ve ruhunu bulmuştu onda,
Bir de daha sıkı sarılması unutulmazdı hayata.
Bunlar nasıl yok olup giderdi ki bir anda?

Kız ise ürkek gözlerle erkeğe bakıyordu,
Bu bakışlardan bir bitkinlik okunuyordu,
Gözlerinden acı, duruşundan pişmanlık okunuyordu,
Ama kahretsin ki hayat insana ikinci bir şans vermiyordu.

Bir fısıltı dökültü erkeğin dudaklarından:
"Hâlâ seviyor musun?"
Ve kız cevap verdi her şeyi yaşayıp en baştan:
"Bunun önemi var mı?"

Erkek taşıyamadı bu cevabı,
Kendi ıstırabına eklendi kızın ıstırabı,
Aslında çok demekti bu sorunun cevabı,
Ama kız, sorunun cevabını bakışlarıyla anlatmıştı.

Erkek, "var dedi, beni seviyorsan hâlâ,
Hadi koş boynuma sarıl, öyle durma,
Eğer bitmediyse sevgin ruhunda,
Kim gölge düşürebilir ki mutluluğumuza?"

Kız dedi ki; "olmaz artık hayal kurma,
Her şeyi ellerimizle yıktık unutma,
İstesek de bir olamayız bundan sonra,
Tek sözüm sana: Beni unutma"

El salladı gitti o kız sonra,
Erkekte hıçkırıklar döndü yasa,
Şimdi erkeğin yüreği tuz buzdur, kırıktır,
Zihninden geçen ise işte şu mısralardır:

"Kemençen, bağlamam ve...
Gönüllerimiz kırıktır;
Her tatlı sevişmenin sonu bir ayrılıktır..."




SAKIN HATIRLAMA BENİ!!!
Sakın aklına getirme beni,
Sakın hatırlama.
Ben unuttum çünkü çoktan seni,
Sildim çoktan izlerini,
Bir daha gelmeyeceksin aklıma,
Taşımayacağım kederini.

Zor oldu silmek yaşanan onca şeyi,
Onun için zaten hatırlama diyorum beni,
Her şeyi ilk başladığımız yere getirme,
Onca acıyı yine yaşatma ikimize de.

Bırak bittiği gibi sönsün bu iş,
Artık çıkmasın ortaya sevda masalları,
Uydurma sözleri, yalan bakışları,
Sahtekâr ağlayışları getirme bana,
Ben onları tanıyalı çok zaman oldu, bilirim.
Yine gelirlerse de bu sefer sadece gülerim.

Her şeyi bitirdim kafamda, hallettim,
Hatırladığım bir şey kalmadı, kökten sildim,
İşte bunları yapmışken senden tek istediğim;
Artık bırak bu işin peşini, fazla zorlama,
Sen de inan bundan sonra olamayacağına.

Sevmek ve sevilmek;
İnsanlar için birer hazdır,
Fakat her hazzın bir oluru vardır,
Ben hiçbir kıza göre değilim inan ki,
Devam etsen bile sonrasında çok ağlarsın.

Ben her şeyi sildim Aylin,
En başa döndürme beni,
Aşık olacak gücüm kalmadı.




PİŞMANLIK DİZELERİ
Bakmak nedir gökyüzüne bir gece yarısında,
Yıldızlarla dertleşmek çıldırtan yalnızlıkla,
Geçmiş için yas tutmak, hem de fütursuzca,
Bunları çok iyi bilirim, öğrendim korkunç karanlıklarda.

Önce bir şeyler takılır boğazına,
Önce biraz sendelersin,
Ne çığlıkların duyulur,
Ne haykırışların bulunur.
Her şey yok olmuştur çünkü,
Her şey bitmiştir.
Uzanmak istesen de artık yapamazsın,
Elin nereye kadar uzansa, oraya kadar boşluktur.

Aslında dert yanmaya hakkın yoktur,
Her şeyi kendi ellerine yıkmışsındır,
Etrafta kızacak kimse de yoktur.
Sen istemişsindir böyle olmasını,
Sen istemişsindir ayrılmayı,
Sen istemişsindir koca kalabalıkta yalnız kalmayı.

Mutlu musun peki şimdi? Hayır!
Her şey sana o(?)nu hatırlatmıyor mu?
Geçtiğiniz yollar,
Oturduğunuz park,
Hatta içtiğin her çayda,
O gelmiyor mu aklına?
Geliyor, bunu artık kendine itiraf da ediyorsun.

Hiç dert yanma, buna hakkın yok,
Senin nasibin şimdi yalnızlıklara uyanmak,
Kısmetin sadece hasret ve özlem,
Yok artık sana mutlu olmak...




O'NU İSTİYORUM!!!
Bir gece daha yaklaşırken bana inat edercesine,
Kapılırım O'nun beni büyüleyen güzelliğine,
Bilmiyorum! Ne tepki alırım şu onulmaz sevgime...
Bilmiyorum... Ama seviyorum...

Çağırsam seni yine bir akşam gelir misin?
Birlikte bu dünyanın bütün elemlerine güler miyiz seninle?
Başarabilir miyiz Güneş'i tutmayı?
Bakarsın yeniden yaratırız dünyayı...

Sen beni tanımıyorsun, ben de seni,
Tıpkı bir eski Türk Filmi gibi...

Görüp birbirimizdeki masum çehreyi,
Bulalım o zaman en gerçek sevgiyi...

Yıldızları yakalamak için çıkabildiğimiz kadar yukarılara çıkalım,
Göğün en tepesine, aşkın yeryüzüne indiği yere çıkalım...

Cesaretin var mı senin benimle gelmeye,
Aşkı bulmak için göğün en tepesini delmeye!..

Haydi, beklemek yakışmaz sevene,
En uzun mesafeler bir karış toprak gelir sevene...

Bakmayalım hiç geriye,
Gözlerimiz hep birbirimizde,
Boşver hep böyle olsun, tanımayalım birbirimizi,
Ama girelim her gece birbirimizin düşlerine...

Ne ben sana açılayım, ne sen bana,
Sadece birbirimizden güç alarak sarılalım şu ucuz hayata!..

Yaşayalım, birbirimizin hayaliyle yılmadan,
Hayatımız bir anlam kazanacak işte o zaman...

Adsız çeriler gibi anılmadan ölelim,
Nasıl olsa birbirimizin yüreğinde hep diriyiz ya!..

 
KİME ANLATSAM!!!
Bir yüz yok yanımda,
Bir ses,
Ya da bir nefes...

Hiçbir şey yok,
Hiç kimsesiz kaldım ben.
Yollar uzun,
Uzun ve yokuş,
Çıkmakla bitmiyor.
Fakat insana en çok,
Şu yalnızlık koyuyor.

Daha dün böyle değildim oysa,
O vardı çünkü yanıbaşımda,
Gecenin bile kendine has aydınlığı vardı,
Hele güneş şimdikinden çok farklı parlardı.

Oysa bir de şimdi bakıyorum etrafıma;
O zamandan hiçbir şey kalmamış,
Sevdiklerim dağılmış,
Sevenlerim ayrılmış,
Umutlarım bile afallamış.

Bir sıcak gülüş olsa belki hepsi geçecek,
Geçecek bu geçmesi imkansız sandığım acılar,
Hayal kırıklıkları, umutsuzluklar ve yaslar,
Bıçak gibi kesilecek aniden bir gülüşle,
İşte o zaman yüzümde bir tebessüm belirecek.

Şimdi ben bu işi kime anlatsam?
Kim anlar ki yaşadığım hâlleri?

Bir yosun gibi yoksa her şeyi dalgaya mı bıraksam?
Bir parça mutlu olur mu o zaman şu garibin yüreği?

Bir yüz yok yanımda,
Bir ses ve bir nefes!
Çünkü belki ben de yokum,
Olmamalıyım...